Architecture as a Construction of Social Reality and its Role in the Process of Social Transformation

Abstract

არქიტექტურა არის სოციალური მანიფესტი- განაცხადა ლუის ჰენრი სულივანმა 1901 წელს, და მართლაც, როგორც არქიტექტურის თეორეტიკოსი ვიტორიო მანიაგო ლამპუნიანი წერს, არქიტექტურა შეიძლება ავხსნათ როგორც კულტურული მანიფესტი, რომელიც საზოგადოებრივი განვითარებების პროცესიდან გამომდინარეობს და თავის მხრივაც გავლენას ახდენს ამ საზოგადოების ჩამოყალიბებაზე. მხოლოდ ასეთი ხედვიდან გამომდინარეა დღეს შესაძლებელი შედეგიანი ისტორიული დაკვირვება ნაგებობებზე.

არქიტექტონული უტოპიების განხორციელებას სოციალურ ცვლილებებზე იმდენად მიაქვს იერიში, რამდენადაც ეს არქიტექ-
ტურა აღარ კონცენტრირდება საზოგადოებრივ მასებზე, როგორც ამას XX საუკუნის პირველი ნახევრის არქიტექტურა აკეთებდა, არამედ მისი მიზანი ცივილიზებული “knowledge society” ხდება.

თემა სვამს კითხვებს, თუ რისთვის იგებიან არქიტექტურული უტოპიები და რით არის გამოწვეული, რომ ამ ფორმის ნაგებობები ქალაქის პრესტიჟულ ნაგებობებად ეტაბლიერდებიან.