Dimensions of Russian Foreign Policy towards Georgia between Vladimir Putin’s 2000 Election and the 2003 Rose Revolution
DOI:
https://doi.org/10.62343/cjss.2012.100Keywords:
South Ossetia, Abkhazia, Energy dependence, Caspian oil and gas, Territorial disputes, Geopolitical strategies, Former Soviet territoriesAbstract
1991 წლის საქართველოს დამოუკიდებლობის აღიარების და 2000 წლის მარტში რუსეთის პრეზიდენტად ვლადიმერ
პუტინის არჩევის შემდეგ ქვეყნის საგარეო პოლიტიკა რეგიონში მნიშვნელოვანწილად იმართებოდა რუსული ინტერესებიდან გამომდინარე და მისი როლი აღიქმებოდა, როგორც მედიატორის როლი ეთნიკურ დისკუსიებში. რუსეთისთვის კავკასიის როგორც „სასიცოცხლო მნიშვნელობის მქონე ზონად“ დასახელება ხსნის რუსეთის მიერ საქართველოს საშინაო საქმეებში ჩარევას. მეორეს მხრივ, ეთნო-პოლიტიკურმა კონფლიქტებმა, პოლიტიკურმა არასტაბილურობამ, ჯერ კიდევ არამყარმა პოლიტიკურმა სტრუქტურებმა და რუსეთზე ეკონომიკურმა დამოკიდებულებამ განაპირობა, რომ საქართველო ჯერ კიდევ დაუცველია რუსეთის მხრიდან ზეწოლისა და მანიპულირებისაგან. 2000 წელს, როდესაც რუსეთის პრეზიდენტად ვლადიმერ პუტინი აირჩიეს, კრემლმა კიდევ უფრო გააძლიერა საქართველოს კონტროლი. მთავარი მიზანი იყო თბილისს აეღო პრორუსული საგარეო პოლიტიკის ხაზი. აღნიშნული სტატია იკვლევს იმ მეთოდებს, რომელსაც კრემლი იყენებდა საქართველოს დასამორჩილებლად 2000-დან 2003 წლამდე, როდესაც საქართველოს პრეზიდენტად მიხეილ სააკაშვილი აირჩიეს.
Downloads
Published
How to Cite
Issue
Section
License
Copyright (c) 2023 Richard Rousseau
This work is licensed under a Creative Commons Attribution 4.0 International License.
In case an article is accepted for publication it is allowed to combine the article with other research, to conduct new research on the article, or to make different arrangements on condition that the same license is used including commercial purposes.
As an author of an article published in the Caucasus Journal of Social Sciences, you retain the copyright of your article and you are free to reproduce and disseminate your work.